بیماری کرون روده یکی از بیماری های پیچیده و مزمن گوارشی است که می تواند سلامت فرد مبتلا را تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری با ایجاد التهاب در دستگاه گوارش، با دردهای شکمی و مشکلات گوارشی همراه است. اگر شما نیز از این بیماری رنج می برید، تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا تمام اطلاعات لازم را در مورد علت، علائم، راه‌های تشخیص و درمان بیماری کرون روده، بدست بیاورید و به درک کامل تری از این مشکل رایج اما کمتر شناخته شده برسید.
بیماری کرون روده چیست؟
بیماری کرون روده که ایلئیت یا انتریت نیز نامیده می شود، یک بیماری مزمن و التهابی مربوط به دستگاه گوارش است. این بیماری بیشتر بخش انتهایی روده باریک و ابتدای روده بزرگ را درگیر می کند، اما با این حال می تواند در هر قسمتی از دهان تا مقعد، بروز پیدا کند.
این بیماری معمولا به صورت تکه تکه در بخش هایی از روده دیده می شود و برخلاف کولیت اولسراتیو که فقط لایه سطحی روده را درگیر می کند، بیماری کرون روده می تواند تمام لایه های دیواره روده را تحت تاثیر قرار دهد.
بیشتر بخوانید: لیزر بواسیر
برای مشاوره رایگان می توانید با مطب دکتر پروانه منصوری، تماس بگیرید:
علت بیماری کرون روده
تا امروز علت دقیق بیماری کرون هنوز به طور قطعی مشخص نشده است، اما چندین عامل در بروز آن نقش دارند:
- اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن که به اشتباه به بافت های گوارشی حمله می کند.
- زمینه های ژنتیکی، به ویژه در افرادی که بستگان درجه یک آن ها به این بیماری مبتلا هستند.
- عوامل محیطی مانند مصرف دخانیات، استرس زیاد و رژیم غذایی پرچرب یا کم فیبر
- تغییرات میکروبی در روده یا میکروبیوم که ممکن است به التهاب مزمن منجر شوند.
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن یا دیکلوفناک ممکن است باعث تحریک دستگاه گوارش شده و در ایجاد یا تشدید التهاب دستگاه گوارش و بیماری کرون روده نقش داشته باشد.
بیشتر بخوانید: جراحی اسفنکتروتومی
علائم بیماری کرون روده
علائم بیماری کرون بسته به محل درگیری در دستگاه گوارش و شدت التهاب، ممکن است متفاوت باشد. درد مزمن شکم یکی از رایج ترین نشانه هاست که معمولا در ناحیه پایین و راست شکم احساس می شود. از طرفی اسهال متناوب نیز از علائم این بیماری است که در مواردی ممکن است با وجود خون در مدفوع همراه باشد که نشانه دهنده شدت زیاد التهاب است.
از دیگر علائم مهم بیماری کرون روده، می‌توان به کاهش وزن غیرعمدی و بی اشتهایی اشاره کرد که به دلیل جذب ضعیف مواد مغذی و اختلال در عملکرد طبیعی روده ایجاد می شود. افراد مبتلا به این عارضه، اغلب از خستگی مفرط، ضعف عمومی و کمبود انرژی شکایت دارند. در برخی موارد، تب خفیف به ویژه در دوره های عود بیماری مشاهده می شود.
همچنین، درگیری ناحیه مقعد ممکن است به بروز آبسه، فیستول مقعدی یا زخم های دردناک اطراف مقعد منجر شود. در کودکان مبتلا به بیماری کرون، علاوه بر علائم ذکر شده، ممکن است رشد جسمی و بلوغ جنسی با تاخیر مواجه شود که نیاز به پیگیری پزشکی جدی دارد.
تشخیص بیماری کرون روده
تشخیص دقیق بیماری کرون معمولا با مجموعه ای از آزمایش ها و تصویربرداری ها انجام می شود:
آزمایش خون
برای بررسی التهاب های فعال یا کم‌خونی، آزمایش خون انجام می شود. افزایش CRP یا ESR و کاهش سطح هموگلوبین می‌تواند نشانه درگیری کرون باشد.
آزمایش مدفوع
این آزمایش با هدف رد سایر بیماری های عفونی گوارشی انجام می شود. بررسی وجود خون مخفی، چرک یا التهاب، در تشخیص کمک‌کننده است.
کولونوسکوپی با نمونه‌برداری
کولونوسکوپی امکان مشاهده مستقیم التهاب، زخم یا تنگی روده را فراهم می کند. در این روش از مخاط روده نمونه برداری شده و برای بررسی بافتی به آزمایشگاه ارسال می شود.
سی تی اسکن یا MRI
تصویربرداری با این روش ها برای ارزیابی شدت و میزان درگیری روده، تشخیص فیستول، آبسه یا انسداد به کار می رود.
سیگموئیدوسکوپی
در این روش، با ورود یک لوله انعطاف پذیر کوتاه به بخش انتهایی روده بزرگ، وجود زخم ها یا نشانه‌های التهاب بررسی می شود. این روش بیشتر برای ارزیابی ناحیه سیگموئید کاربرد دارد.
آندوسکوپی فوقانی
اگر نشانه هایی از درگیری مری، معده یا ابتدای روده باریک وجود داشته باشد، پزشک با آندوسکوپی فوقانی این نواحی را بررسی می کند تا به تشخیص دقیق تری برسد.
کپسول اندوسکوپی
در این روش، بیمار یک کپسول کوچک حاوی دوربین را قورت می دهد. این کپسول هنگام عبور از دستگاه گوارش، تصاویر دقیقی از روده باریک ثبت می کند که بعدا توسط پزشک بررسی می گردد. این روش برای بررسی آن نواحی از روده که با کولونوسکوپی یا آندوسکوپی فوقانی قابل مشاهده نیستند، به ویژه بخش های میانی و انتهایی روده باریک، بسیار کاربرد دارد.
روش های درمان بیماری کرون روده
روش های درمانی مختلفی برای درمان بیماری کرون روده وجود دارد که با هدف کنترل التهاب، کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار، توسط پزشک متخصص، نسبت به شرایط فردی بیمار توصیه می شود. معمولا روند درمان ترکیبی از دارو، اصلاح رژیم غذایی و در برخی موارد، اقدام به جراحی است. بسته به شدت بیماری و پاسخ بدن بیمار، از داروهای ضدالتهاب مانند مزالامین و سولفاسالازین برای کاهش التهاب روده استفاده می شود. همچنین، در بیماران با درگیری شدیدتر، ممکن است نیاز به مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند آزاتیوپرین یا مرکاپتوپرین وجود داشته باشد.
در سال های اخیر، استفاده از داروهای بیولوژیک مانند رمیکاد یا آدالیموماب برای کنترل بیماری در موارد مقاوم، رایج شده است. از طرفی، رعایت رژیم‌های غذایی خاص که تحریک پذیری روده را کاهش دهد، بخش مهمی از فرآیند درمان را دربرمی گیرد.
در نهایت، در شرایطی که درمان دارویی موثر واقع نشود یا عوارضی مانند انسداد روده، فیستول یا آبسه ایجاد شود، انجام عمل جراحی برای برداشتن بخش آسیب دیده روده ضروری خواهد بود.
نتیجه گیری
بیماری کرون روده، یک بیماری التهابی مزمن اما قابل کنترل است. با تشخیص به موقع، استفاده صحیح از داروها و رعایت سبک زندگی مناسب، می‌توان از شدت علائم این عارضه کاست و کیفیت زندگی بیماران را تا حد زیادی بهبود بخشید. تشخیص دقیق، انتخاب روش درمانی مناسب و پیگیری تخصصی، همان چیزی است که افراد مبتلا به بیماری کرون روده برای کنترل علائم و بازگشت به زندگی روزمره به آن نیاز دارند. شما می توانید با مراجعه به دکتر پروانه منصوری، پزشکی مجرب و متخصص در زمینه بیماری های گوارشی، مسیر درمان خود را با اطمینان بیشتری طی کنید.